MANUEL TERAPİ
Manuel Terapi eklemlerdeki hareket kısıtlılığını düzeltmek, ağrı ve fonksiyon bozukluklarını gidermek amacıyla yapılan bir tedavi yöntemidir.
Omurga ve ekstremite eklemlerindeki ağrı ve fonksiyon bozukluklarının tedavisinde yüz yıldan fazla bir süredir uygulanan manuel terapi, manipülasyon, mobilizasyon ve postizometrik relaksasyon teknikleri gibi yöntemleri içerir.
Manuel Terapi, Manuel teknikler ve terapötik egzersizler dahil olmak üzere oldukça spesifik tedavi yaklaşımları kullanan klinik muhakemeye dayanmaktadır.
Manuel terapinin amacı, eklemlerdeki blokaj olarak adlandırılan kısıtlanmış hareketi postüral denge içinde, en yüksek derecede ve ağrısız artırıp, fonksiyonu sağlamak ve beden mekaniğini korumaktır.
Manuel Terapi, mevcut bilimsel ve klinik kanıtları ve her bir hastanın biyo-psikososyal çerçevesini de kapsar.
Manuel Terapi, aynı zamanda eklemin normal hareket aralığının ötesinde hareketini içeren, ancak mobilizasyon veya manipülasyon ile anatomik hareket aralığını geçmeyen bir manuel terapi şekli olarak tanımlanır.
Her uygulama ağrının modülasyonu, yumuşak doku iltihabının azaltılması veya ortadan kaldırılması, kontraktil ve nonkontraktil doku onarımının, uzayabilirliğin ve / veya stabilitenin iyileştirilmesi ve hareketin kolaylaştırılması ve fonksiyonuna geri dönülmesi için hareket açıklığının arttırılması amacıyla kullanılır.
TARİHSEL GELİŞİMİ
Rahatsızlığı gidermek ve hareket kabiliyetini artırmak için manuel uygulamaların kökenleri aslında hepimizin içinde bulunmaktadır. Eklemlerin çıtırdatılmasından veya kasların gerilmesinden elde edilen rahatlamayı kim yaşamamıştır? Omuzları geri çekmek, dizleri göğse çekmek, hamstringleri germek veya bel hareketleri gibi hareketler, yumuşak doku ve eklem kısıtlamasının çözümü için tarih boyunca kendiliğinden yapılmıştır.
Manuel tıp, tıp bilimi ve sanatı kadar eskidir. En az 4.000 yıllık heykellerde gösterildiği gibi, antik Tayland’da manuel tıp prosedürlerinin kullanıldığına dair güçlü kanıtlar bulunmaktadır.
Eski Mısırlılar, yaralanma ve hastalıkların tedavisinde ellerini kullanmışlar. Modern tıbbın babası Hipokrat’ın bile spinal deformite tedavisinde manuel tıp prosedürlerini, özellikle tahta bir yatakta yüzükoyun yatan bir hastaya uygulanan traksiyon ve kaldıraç tekniklerini kullandığı biliniyordu.
Galen, Celisies ve Oribasius gibi tıpta önemli tarihi şahsiyetlerin yazıları, manipülatif prosedürlerin kullanımına atıfta bulunmuştur.
19. yüzyılın başlarında, Edinburgh Üniversitesi’nden 1784’te mezun olan Dr Edward Harrison, manuel tıp prosedürlerini kullanarak Londra’da oldukça büyük bir ün kazanmış.
19. yüzyıl, hem İngiltere’de hem de Amerika Birleşik Devletleri’nde “elle tedavi uygulayanlar” için popüler bir dönem olmuştur.
MANUEL TIP UYGULAMASI
Manuel tıp, tek başına veya “normal tıptan” ayrı görülmemelidir. Ayrıca tüm hastalıklar için her derde deva değildir. Manuel tıp, insan organizmasının fonksiyonel kapasitesini göz önünde bulundurur.
Manuel Tıbbı uygulayanlar, hastalık sürecine laboratuvar verileri ve doku patolojisinin statik perspektifinden bakanlar kadar hastalığın dinamik süreçleriyle ilgilenirler.
Manuel tıp, insan organizmasının %60’ından fazlasını oluşturan ve diğer organ sistemleriyle ilişkili olan kas-iskelet sistemi üzerine odaklanmıştır. Yapısal tanı sadece kas-iskelet sistemini belirli hastalıkları ve fonksiyon bozuklukları açısından değerlendirmekle kalmaz, aynı zamanda hastalığın somatik belirtilerini ve iç organların düzensizliğini değerlendirmek için de kullanılabilir.
Manipülatif prosedürler öncelikle kas-iskelet fonksiyonunun kısıtlı alanlarında hareketliliği artırmak ve ağrıyı azaltmak için kullanılır.
Manipülatif prosedürler uygun şekilde kullanıldığında, kas-iskelet sistemindeki ağrıyı azaltmada, hastanın sağlık düzeyini artırmada ve birçok hastalık süreci içinde olan hastalara yardım etmede klinik olarak etkili olabilir.
MANUEL TERAPİ TEKNİKLERİ
Manuel terapi tekniklerinin çoğu spesifik teknikler olup, ileri düzey bir eğitim proğramı ve yeni uygulamaya başlayanların ötesinde teorik ve pratik bilgi gerekmektedir.
Manuel terapi teknikleri eklem, yumuşak doku veya sinir dokusuna uygulanır.
- Germe,
- Mobilizasyon
- Manipülasyon
Ayrıca iki veya daha fazla bir tekniğin veya farklı tekniklerin bir arada kullanıldığı birleşik teknikler de kullanılır.
Germe Teknikleri
Germe teknikleri, hedeflenen dokunun uzatılmasını sağlar. Germe teknikleri, hasta tarafından uygulanan aktif yardımlı veya bir klinisyen tarafından uygulanan pasif hareketler olabilir. Pasif statik germenin kas liflerini uzattığı ve immobilizasyona bağlı kas atrofisinin önlenmesine yardımcı olabileceği öne sürülmüştür.
Mobilizasyon Teknikleri
Mobilizasyonlar tipik olarak pasif hareket tedavisi olarak bilinir. Mobilizasyon teknikleri, ritmik, tekrarlayan, pasif hareketlerle, genellikle hastanın toleransına göre, istemli ve/veya aksesuar aralıklarda tam ağrısız eklem fonksiyonunu eski haline getirmek için tasarlanmıştır
Manipülasyon
Manipülasyonlar hem pasif hem de asistif hareketlerde kullanılır. Manipülasyon, hastanın dikkatli bir şekilde konumlandırılmasını takiben, doğru bir şekilde lokalize edilmiş veya global olarak uygulanan, tek, hızlı ve kararlı, küçük amplitüdlü bir itme hareketidir.